توضیحات
«خواجه نظام الدین عبیدالله » اهل قزوین ، معروف به «عبید زاکانی» ، شاعر اواخر قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم هجری قمری است. آثار او بیشتر به زبان طنز است . اگرچه وی اشعار و غزلیات جدی نیز دارد، شهرت او بیشتر به خاطر اشعارش طنزش است. او با زبان شعر و طنز از رنج مردم ، نالایقی و جهالت حاکمان و تزویر و ریای زاهدان می گوید . از این رو ، محبوب مردم و مغضوب برخی حاکمان و زاهدان بود. اشعار و حکایت های عبید به ظاهر خنده دار ، ساده و سرگرم کننده هستند ، اما لایه ای عمیق تر در زیر این ظاهر ساده وجود دارد و آن انتقاد و اعتراض جسورانه و به سخره گرفتن خرافات ، ریا ، نادانی و ستم است که جامعه ی انسانی از دیرباز به آن دچار بوده است. زبان شعر عبید بی پروا و تند است . او با شجاعت و جسارتی کم نظیر به نقد زشتی ها و پلیدی ها در جامعه ، به خصوص در طبقه ی حاکم می پردازد. عبید بی توجه به دوستی و دشمنی دیگران ، نقد خود را صریح و بی پروا در قالب طنز بیان می کرد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.