بوف کور (متن اصلی)

توضیحات

بوف کور صادق هدایت اولین بار در سال ۱۳۱۵ و در شرایطی که او در هند اقامت داشت منتشر شد، البته به دلایل سیاسی و حساسیت حکومت روی آثار این نویسنده تا سال ۱۳۲۰ وارد ایران نشد و در آن سال به‌عنوان پاورقی در روزنامه‌ی ایران چاپ شد. این داستان که به سبک سورئال نوشته‌شده است از زبان یک راوی بیان می‌شود. داستان کتاب بوف کور دو بخش دارد، در بخش اول ما راوی را می‌بینیم که دائماً مشغول زدن نقش خاصی روی قلمدان‌هاست. در این تصویر دختری جوان با لباسی سیاه شاخه‌ای نیلوفر آبی به پیرمردی که زیر درخت نشسته است می‌دهد. این تصویر خیالی کم کم در ذهن راوی شکلی شبیه واقعیت می‌گیرد و چندی بعد او زن نقاشی‌اش را ملاقات می‌کند. اتفاقاتی که در ادامه رخ می‌دهند باعث می‌شود راوی به مصرف شراب و تریاک وابسته شود و توهمات ناشی از آن، او را به سده‌ها قبل می‌برد و بخش دوم کتاب شکل می‌گیرد.

داستان بوف کور صادق هدایت، اولین داستان مدرن فارسی است و پیچیدگی‌های خاصش از آن اثری متفاوت ساخته است، اثری که یوسف اسحاق پور، استاد تاریخ هنوز آن را شاهکار ادبیات دانسته و آندره بروتون فرانسوی معتقد است این کتاب یکی از بیست شاهکار ادبی قرن بیستم است. این کتاب به‌قدری موردتوجه بوده که چندین کتاب در شرح و نقد آن نوشت شده است و نویسندگانی مانند محمدعلی کاتوزیان، سیروس شمیسا و محمد صنعتی آن را از منظرهای ادبی و روانشناختی تحلیل کرده‌اند. این کتاب موردتوجه اهالی سینما در ایران و سایر نقاط جهان هم هست. داریوش مهرجویی برای نوشتن هامون از این رمان الهام گرفته و دیوید لینچ در فیلم بزرگراه گمشده از عناصر این داستان اقتباس کرده است.

کتاب بوف کور به چندین زبان، مانند فرانسه، آلمانی، انگلیسی و عربی برگردانده شده و در دنیا با استقبال اهالی ادبیات مواجه شده است.